De Nederlandse kroonprinses Amalia is herhaaldelijk slachtoffer geweest van bodyshaming. Wat vaak over het hoofd wordt gezien, is de enorme impact die deze voortdurende kritiek heeft op haar mentale welzijn.
Hoewel haar positie als publiek figuur haar extra kwetsbaar maakt, is het voor iedereen - zelfs zonder diepgaande kennis van de psychologie - duidelijk dat deze negatieve opmerkingen grote schade kunnen aanrichten.
"Iedereen met een gram inlevingsvermogen moet zich kunnen voorstellen hoe stressvol het moet zijn voor je mentale welbevinden om constant afgerekend te worden op je lijf", schrijft Inge Schelstraete de Belgische krant De Standaard.
Deze uitspraak legt de vinger op de zere plek: het zou voor ieder mens met enig empathisch vermogen vanzelfsprekend moeten zijn dat dergelijke aanvallen hun tol eisen. Toch lijkt dit besef in de praktijk vaak te ontbreken.
Volgens de krant hoeven we niet te wachten op deskundigen om tot dit inzicht te komen. "Daar hoeven geen experten aan te pas te komen. Want we zijn elke onze eigen ervaringsdeskundige", wordt er opgemerkt.
"Volwassenen kunnen levenslang ongelukkig zijn door ongewenste vetrollen, afwezige spieren, uitstaande oren, grote neuzen of scheve tanden," schrijft ze.
De journalist wijst op de lange nasleep die onzekerheden over het uiterlijk kunnen hebben op het zelfbeeld, zelfs tot ver in de volwassenheid.
"Iedereen is ooit een tiener geweest van wie het lijf week na week schrikbarende veranderingen onderging," vervolgt de journaliste.
An Vandeputte van het Kenniscentrum voor Eet- en Gewichtsproblemen benadrukt de schadelijke impact van dergelijke commentaren.
In een interview met het programma De Ochtend op Radio 1 roept zij op om te stoppen met dit soort
kritiek: "Ze komen niet alleen hard binnen bij Amalia, maar ook bij alle jongeren in hun groei."
Vandeputte onderstreept dat kritiek op het lichaam van publieke figuren ook een weerslag heeft op de zelfbeelden van jongeren die naar hen opkijken.
Zij pleit voor een verandering in de manier waarop we over mensen praten, vooral over jongeren die nog volop in ontwikkeling zijn.
"Je doet daar werkelijk niemand een cadeau mee door op die manier daarover te praten. Een publiek figuur kan een rolmodel zijn en dan is het net voor jongeren alsof je commentaar op hun lichaam geeft. Laat ons jongeren helpen zichzelf te vinden en te groeien door commentaar te geven op hun binnenkant."
Daarnaast wijst Vandeputte erop dat mensen met een maatje meer vaak met extra uitdagingen te maken krijgen. "Moeilijk op alle niveaus door die invulling - de stigmatisering - die anderen voor hen maken. Hun gewicht zou te maken hebben met hun wilskracht en een ongezonder leven. Terwijl veel factoren bij overgewicht een rol spelen."
Hiermee maakt ze duidelijk dat het simplistisch en schadelijk is om iemands gewicht uitsluitend te koppelen aan persoonlijke keuzes, terwijl de realiteit vaak veel complexer is.
De negatieve aandacht rond het lichaam van
prinses Amalia is helaas geen nieuw fenomeen. Enkele jaren geleden zorgde het Argentijnse tijdschrift Caras voor opschudding met een cover waarop Amalia werd getypeerd als iemand met een 'plussize look', terwijl haar ervaringen met pesterijen slechts in kleinere letters werden vermeld.
Dit voorval toont aan hoe publiekelijk lichaamsoordeel vaak de verkeerde boodschap uitzendt en bijdraagt aan het versterken van schadelijke stereotypen.
De cover van het Argentijnse tijdschrift in kwestie: