Céline Dion onthult haar wrede lot: Ik geef nooit op

Ze ligt volledig verkrampt en stijf op de brancard. Haar vingers steken in alle richtingen. Haar lichaam is vergrendeld. Haar gezicht bevroren in een pijnlijke spasme. Ze jammert.

‘We hebben je, baas,’ zegt haar medisch team geruststellend. Tegen een van de grootste popsterren ter wereld. De priesteres van de pop, wordt ze genoemd. Céline Dion.

'Wanneer zoiets gebeurt, voel je je zo beschaamd. Het is niet prettig om geen controle over jezelf te hebben,' zegt ze achteraf. Zij, die 250 miljoen albums heeft verkocht.

De sterke scène - die je verderop in het artikel kunt zien - is te vinden in de langverwachte documentaire 'I Am: Céline Dion', die zojuist in première is gegaan op Amazon Prime Video en een aangrijpend maar ook gruwelijk inzicht geeft in welke vijand de 56-jarige Céline Dion tegenover zich heeft.

Haar strijd om terug te komen. Naar een versie van wie ze was voordat ze werd getroffen door de ziekte SPS, het stiff person syndroom. Een zo zeldzame auto-immuunziekte dat slechts één op de miljoen mensen eraan lijdt.

Waarom zij juist die ene is geworden, jammert ze niet over.

'Ik zie mezelf nog steeds dansen en zingen. En ik vind altijd een plan B en C. Zo ben ik. Als ik niet kan rennen, loop ik. Als ik niet kan lopen, kruip ik. Maar ik stop niet. Ik stop niet,' benadrukt ze in de documentaire. Ontroerd. Met tranen in haar ogen.

Céline Dion was slechts 13 jaar oud toen ze debuteerde. En de liefde van haar leven ontmoette.

Als jongste kind in een gezin van 14 groeide ze op in het kleine stadje Charlemagne in de Canadese provincie Quebec.

Er was niet veel geld. Eigenlijk zo weinig dat ze als baby in een ladekast lag omdat er geen geld was voor een wieg.

Maar daarentegen was er liefde. Veel liefde. En muziek.

Haar huisvrouw-moeder was muzikant, en Céline was slechts vijf jaar oud toen ze voor het eerst optrad. Op de bruiloft van haar broer.

Dat haar talent haar broers en zussen overtrof, daar was haar moeder van overtuigd, en samen met een van Céline Dions broers schreef ze jaren later het nummer 'Ce n'était qu’un rêve' – in het Engels 'It was only a Dream' – voor haar.

Maar het was op geen enkele manier slechts een droom.

Bij toeval belandde een demo van het nummer op het bureau van producer René Angélil, en hij nodigde haar uit voor een ontmoeting en vroeg haar het lied live te zingen. Want hij geloofde niet dat zo'n jong meisje zo kon zingen.

'Hij wilde er zeker van zijn dat ik het echt was die zong. Terwijl ik zong, begon hij te huilen. Zo ontmoette ik René,' vertelde Céline Dion eerder dit jaar in Vogue over hem, die haar grote liefde werd.

René Angélil geloofde zo in haar en haar talent dat hij een lening op zijn huis nam om haar debuutalbum te financieren. Dat een gigantisch succes werd in Canada.

Al snel werd de 26 jaar oudere producer ook haar manager. En een paar jaar later haar vriend. En man. Maar dat is een ander verhaal.

Het succes zorgde ervoor dat de 15-jarige Céline Dion stopte met school om haar droom waar te maken. Een keuze die ze nooit heeft betreurd. Want zoals ze zei in Vogue:

'Ik had het podium en ik had mijn familie. Ik had het beste. Ik wilde niets anders.'

27 A4-pagina’s beslaan haar prestaties op Wikipedia. Meer dan 23 miljoen hits verschijnen als je haar naam op Google zoekt. 6,6 miljoen mensen volgen haar op Instagram. De zangeres met de gouden stem, die keer op keer de wereld rondreisde, in harmonie met haar trouwe publiek.

'Mijn stem was de dirigent van mijn leven. Ik volgde het,' zegt ze in de documentaire over het uitleven van haar droom.

Daarentegen vergat Céline Dion naar haar innerlijke stem te luisteren. En zette haar gezondheid op het spel.

Al in 2008 begon ze te worstelen met een reeks onverklaarbare symptomen die wat eerder speels eenvoudig was, veranderden in een strijd.

Ze kreeg stemkrampen.

'Ik was bang. Ik was verward,' beschrijft ze in de documentaire.

Maar haar fans wisten niets, moesten niets weten. Dus de strijd vond plaats achter de schermen, waar Céline Dion tot 90 mg valium nam - een dodelijke dosis - per dag om haar shows überhaupt te kunnen voltooien. Om haar fans niet teleur te stellen.

Pas in de zomer van 2022 kreeg Céline Dion de diagnose die ze een half jaar later openbaar maakte. Dat ze die ene op een miljoen was die getroffen was door het stiff person syndroom.

'In het begin vroeg ik 'waarom ik?'. Maar het leven geeft je geen antwoorden. Je moet het leven,' legde ze uit in Vogue en vervolgde:

'Zoals ik het zie, heb je twee keuzes. Of ik train als een atleet en werk super hard. Of ik zet de knop om en dan is alles voorbij.'

Voor Céline Dion was de keuze duidelijk. SPS is dan misschien geen ziekte waar je aan sterft. Maar ze zou innerlijk sterven als ze niet kon zingen.

Dus vijf dagen per week traint ze. Haar lichaam. En haar stem.

De documentaire 'I Am: Céline Dion' volgt haar op de voet. Door haar vele ups en downs in het ziekteproces. Ook die, die moeilijk zijn.

Zoals de scène waarin ze een krampaanval krijgt. Die tien minuten duurt, en waarvan je hier een fragment kunt zien:

In een interview met onder andere Los Angeles Times heeft de bekroonde regisseur Irene Taylor niet onder stoelen of banken gestoken dat ze – hoewel ze groen licht had gekregen om alles te filmen – twijfelde of ze Céline Dions grenzen overschreed door juist die brute en kwetsbare scène te filmen.

Maar toen de wereldster later een ruwe montage van de uiteindelijke documentaire zag, twijfelde ze niet.

'Die scène snijd je er niet uit,' zei ze tegen Irene Taylor.

Want hoewel het hartverscheurend is om getuige van te zijn, zegt het fragment veel over wat voor vijand Céline Dion tegenover zich heeft. En die strijd wil ze graag laten zien.

Maar ook dat ze niet van plan is op te geven. Want ze wil terug naar het podium. Naar haar publiek. Haar liedjes. En ze wil niet faken, zoals ze voelde dat ze deed al die jaren, waarin de strijd achter de schermen plaatsvond.

'Ik kan niet langer liegen. Er waren tijden dat ik vals speelde. Waarop ik op de microfoon klopte, alsof het zijn schuld was. Er waren tijden waarop ik de show moest afbreken en nooit meer terugkwam. De leugen is nu te zwaar,' zegt Céline Dion in de documentaire, waar je haar ook ziet en hoort haar stem trainen, in de studio zijn en nummers opnemen.

En eigenlijk is het na zo'n sessie dat ze een aanval krijgt.

'Is het omdat ik daarbinnen te veel plezier had?' vraagt ze haar medisch team.

Ze knikken.

'Wat moet ik doen?'

'We moeten een manier vinden.'

En dat moeten ze. Want Céline Dion stopt niet.

Want zoals ze duidelijk uitdrukte in het interview met Vogue:

'Ik kan hier niet zitten en beweren dat ik over vier maanden klaar ben. Want dat weet ik niet. Mijn lichaam zal het zeggen wanneer. Maar ik wil ook niet gewoon zitten en wachten. Want het is zwaar om van dag tot dag te leven.'

'Maar één ding dat nooit zal stoppen, is de wil. De passie. De droom. En de vastberadenheid.'

'I Am: Céline Dion' is te streamen op Amazon Prime Video.