Monique Westenberg is bekend als een vrolijk persoon, maar haar leven is niet altijd gemakkelijk geweest. De partner van André Hazes heeft namelijk een zwaar verlies ervaren, wat haar diep heeft getroffen.
In een recente onthulling in Manifestatie Magazine vertelde Monique openlijk over het trauma dat ze heeft moeten verwerken na het verlies van haar kindje. Ze deelde hoe ze zichzelf heeft geholpen door middel van trauma release- en breathwork-therapie, waarbij het lichaam wordt geholpen om spanningen en onverwerkt trauma los te laten. Monique vertelt: “Loslaten was moeilijk, maar toen ik me eraan overgaf, begon mijn hele lichaam te schudden.”
De therapie ging verder tijdens een ademhalingssessie, waarin Monique bijna hyperventileerde. “Maar de therapeut moedigde me aan om door te gaan met die diepe ademhaling.” Tijdens deze sessie begon ze overleden dierbaren voor zich te zien, waaronder haar hond. “Zelfs mijn hond, waarvan ik nooit afscheid heb kunnen nemen,” voegt Monique toe. Dit moment van diepe ademhaling en emotie bracht haar dichter bij het verwerken van haar verlies.
Er gebeurde nog iets bijzonders tijdens de sessie: Monique hoorde stemmen van kinderen. "Ik dacht dat die bij de muziek hoorden, maar dat bleek niet zo te zijn." Haar therapeut vroeg haar of ze misschien ooit een kindje had verloren. Dit was inderdaad het geval. Het intense licht dat Monique tijdens de sessie zag, symboliseerde het loslaten van zwaar verdriet. “Het voelde alsof ik eindelijk dat trauma uit mijn buik kon loslaten.” Dit was voor Monique een bijzonder en helend moment. Ze beschreef het als “een soort afsluiting en genezing in één.”
Naast haar persoonlijke trauma, is Monique ook zeer gehecht aan haar hond Gioia, die onlangs haar tiende verjaardag vierde. “10 jaar onze dogter, the goat van ons gezin, onze queen, de baas in huis, ons eerste kind samen. She made it!” schreef Monique op Instagram. Gioia heeft samen met Monique en haar gezin vele momenten van geluk en verdriet meegemaakt. Monique voegde toe: “En door alles wat we al met háár hebben meegemaakt, de grote zorgen die we om haar hebben, had ik alleen maar kunnen hopen dat ze de tien zou halen. Gefeliciteerd meisje! Op naar de elf!”