In 2024 bleek uit onderzoek van het Europese Drugsagentschap EUDA dat het rioolwater in Amsterdam de hoogste concentraties van resten MDMA, cannabis en ketamine in heel Europa bevatte. Het onderzoek, dat werd uitgevoerd in 128 steden verspreid over 26 landen, onderzocht de aanwezigheid van verschillende drugs in rioolwatermonsters. Amsterdam stond hierbij bovenaan voor de stoffen MDMA, cannabis en ketamine.
Daarnaast scoren ook andere Nederlandse steden relatief hoog. Rotterdam, Utrecht en Groningen staan respectievelijk op de derde, vierde en vijfde plaats voor MDMA, en Eindhoven neemt de tweede plaats in wat betreft ketaminegehalten. Ook voor cannabis eindigt Groningen hoog, op de tweede plaats na Amsterdam.
De metingen, die gebaseerd zijn op resten van drugs die via urine in het rioolwater terechtkomen, bieden een schatting van het drugsgebruik binnen een gemeenschap. Het gebruik van drugs zoals MDMA, cocaïne en amfetamine was gemiddeld hoger dan in het voorgaande jaar, terwijl cannabis juist in concentratie afnam. Dit zou kunnen wijzen op een verschuiving in het gebruik van hardere drugs, terwijl cannabis mogelijk minder populair is geworden.
Er zijn echter grote verschillen tussen Europese landen. Cocaïne wordt bijvoorbeeld het vaakst aangetroffen in Antwerpen, terwijl methamfetamine vooral in Tsjechië voorkomt. De metingen wijzen ook op duidelijke patronen in het gebruik van bepaalde drugs. Zo pieken de concentraties van MDMA, cocaïne en ketamine in het weekend en op maandagen, wat suggereert dat deze middelen vooral recreatief in de vrije tijd worden gebruikt. Bij methamfetamine is het gebruik echter gelijkmatiger verdeeld over de week, wat erop duidt dat deze drug ook veel doordeweeks wordt geconsumeerd.
Samenvattend toont het onderzoek aan dat Amsterdam en andere grote Nederlandse steden hoge niveaus van drugsgebruik vertonen, met aanzienlijke schommelingen afhankelijk van het soort middel. Dit benadrukt de noodzaak voor beleidsmakers om trends in drugsgebruik nauwlettend te volgen en gerichte maatregelen te nemen ter bescherming van de volksgezondheid.