Belangenorganisaties voor mensen met een beperking en inclusie zijn teleurgesteld: koning Willem-Alexander en koningin
Máxima zijn niet aanwezig bij
de Paralympische Spelen. En dat steekt, vooral omdat ze eerder nog vrolijk stonden te zwaaien op de Olympische Spelen in Parijs.
Taco Nijhoff van vereniging Inclusie Nederland, zelf rolstoeltennisser, vat het treffend samen: "Je ziet hiermee dat de gehandicaptensport niet als gelijkwaardig wordt beschouwd. Dit zijn ook topsporters die alles aan de kant zetten."
Prinses Margriet was wel aanwezig in Parijs, van 27 tot 29 augustus. En hoewel de koning en koningin op sociale media hun support uiten, blijft het opvallen dat de Paralympiërs toch wat minder koninklijke aandacht krijgen.
Royaltydeskundige Rick Evers probeert de pijn te verzachten door te wijzen op de drukke agenda van de koning. "Het valt een beetje onhandig," merkt hij op. Het normale leven is immers weer begonnen; vergaderingen en een hoop andere verplichtingen.
Zo stond het koningskoppel nog te hossen bij de Olympische Spelen:
Gemiste kans van de koning
Velen zien de afwezigheid van Willem-Alexander als een gemiste kans. "De koning is wel ons staatshoofd. Je verwacht dat als hij bij de Olympische Spelen komt, hij ook naar de Paralympische Spelen gaat," zegt Nijhoff. Ook koepelorganisatie Ieder(In) en belangenorganisatie WijStaanOp! vinden het jammer. Zij zien liever dat de Oranjes net zo enthousiast langs de zijlijn staan voor sporters met én zonder beperking.
Chef de mission van paralympisch TeamNL Esther Vergeer toont begrip: "Het Koninklijk Huis is zeer betrokken bij de paralympische
sport. Dat zij de Spelen niet bezoeken, begrijpen wij, ze kunnen niet overal bij zijn." Toch blijft de vraag hangen: had de koning niet een extra dagje kunnen vrijmaken voor deze helden?
En daar raken we de kern van het probleem, volgens Movisie’s Lou Repetur. "Bij de Olympische Spelen juichen de koning en zijn gezin uitbundig. Maar bij de Paralympische Spelen blijft het stil. Dat verschil voelt als een gemiste kans en laat zien dat er gradaties zijn." En dat, zo vindt Repetur, zou niet moeten gebeuren in een land dat gelijkwaardigheid hoog in het vaandel heeft staan.